3.bölüm

Kendime göre iyiydim,rahattım.Herşeyin bir açıklaması vardır dedim kendi kendime.

Liberalizim ölüyor..

Herkesin keyfi kendine göre yerindeydi.Beni benden çalacaklar diye korkuyordum.Ve hep sonu gelmeyen bir tünelin içinde yürür gibi,çamura batıp çıkacaktım.

Ama aslında özgür değildik.En azından o da bunu doğruluyordu.
''Güvende değilim,sana yazamayacağım.Ama en kısa zamanda tekrar yazmaya çalışıcağım'' diyordu.

Ne kadar bekleyebileceğimi bilemiyordum,işler çığrından çıkana kadar oturup güvende kalmayı beklemelimiydim bilmiyorum.

''Bir gün diyordum bir sahil kenarında seninle birlikte oturacağız ve o zaman geleceğimiz hakkında konuşabileceğiz''

Tamamlaması gereken işleri vardı,benimde tamamlanması gereken düşüncelerim

Bu aralar nefretimi kimseye yöneletemiyorum ve bu çok saçma çünkü benim bu rahatlamaya gerçekten ihityacım vardı.Kendi uçsuz buçaksızlığım yetmiyordu bana artık belkide bu yüzden bu kadar saldırgan biri oluvermiştim..

Arthur Rimbaud demişki;''Size bir adres veremiyorum çünkü yakında hangi yollardan, niçin ve nasıl, nereye sürükleneceğimi bilemiyorum''

Kafam karışık olabilirdi ama henüz yerindeydi.

Sakın bana sırtını dönme ve belirsizliğe doğru sürükleme elimizde kalanlarla yetinmeye çalışıyorum şu anda benim yerimde olmanı istemezdim der dediğini duyuyorum ama inan sana uzaktan bakabilmek benim için kolay değil.Kendimi bir sona doğru hazırlamak istemiyorum çünkü bu korkutucu neden olduğunu anlasam bile buna ne kadar dayanırım hiç bir fikrim yok.

2 gün sonra...

Nerelerdeydin

Notunu aldım seni anlıyorum..Yazını okudum şimdi ne yapmayı düşünüyorsun

Sanırım daha tamamlanmadı kopuk olsada yazmaya devam edeceğim

Bana kızgınsın içeriye davet etmeyecekmisin.Neler olduğunu merak etmiyormusun?

Evet aslında merak ediyordum bazen onu bu şekilde anlamaya çalışıyordum arayış hiç bitmezdi belki de böyle daha mutlu oluyordu ve döndüğü zamanda kaldığı yerden devam edebiliyordu

Bu evi seviyorum.Liberalizim mi?

Sanırım yeni konum bu ama daha tamamlayamadım bu yüzden de...

Seni öpmek istiyorum

Sen bu kadar uzağa gittiğinde ve ben buradayken çıplakmışım gibi hissediyorum.Ve hep aynı şeyler akıp giden birşey yok ve ben sadece bekliyorum..Ama gittiğin zamanda anlamaya çalışıyorum gerçekten..Sana neler yazdığımı göstermemi istermisin tamamlanmamış şeyler ama...

Her fotoğraf çektiğimde sen ol istedim gerçekten ve gördüğüm şeyleri inanamazssın hep uzakta aramak birşeyleri ve gördüklerim gerçekten var olduklarını bilmek. Ama sonu yok biliyorsun dediğin gibi bende anlamaya çalıştım dünya çok önemsizdi aslında hep abartılmış diye düşündüm. Ama şimdi herşey burada inan bana.

Çok fazla açıklamana gerek yok gerçekten

Herşey biraz zamanı geldiğinde daha net anlaşılabilir.Var olduğumuz andan itibaren sorduğumuz soruların hepsi şu anda kayboldu ve yerine gelenlerde bir gün yok olacak. Kalan birşey olduğunu düşünmessek hafileyebiliriz.Etrafımızı saran tek şey korkudan ibaret kalabalıklar.Birgün elimizdekiler olmaz ise ne olur sorusunu kendimize sormaktan çok korkuyoruz ve yaşamak sanırım artık daralan tanımlamalar içinde yer alıyor.

Ben bunları yazarken o yanımda uyuyor buna ihtiyacı varmış tek bir şeyi rutine çevirmekten bahsetmiyorum bu da güzel olduğu gibi olmalı çok kurcalatmayın bana ne olur.Böyle olmasından memnunum ben.

Şimdi nerede kalmıştık ha evet;
''Dünya kötüydü ve biz yaşıyorduk''

Read More