Kötü Evrim

Kimse kötü olmak istemiyor, kimse gerçekten sevmek istemiyor, kimse gerçekten görmek istemiyor.
Yani şimdi ben bunları yazıyorum ama bunlar benden öncede söylenmiş ve bayatlamışlardır.

Olması muhtemel durumların, hiç gelmeyeceklerin ve hep yalan söyleyeceklerin askılığının yanına bir boş yer daha lütfen adının hep gelecekler tarafında kayıt edilmesini istiyorum. Yaz, kış, gece, şafak sökerken, ya da seviştikten sonra hiç fark etmez. Her an gelebilirim.
Pardon, yine aşmaya başladım haddimi. Bakın siz böyle dururken, beni yakalamaya çalıştılar suçluyum kisvesi altında. İnfazsız yargımı da yapmışlar, haberim yok! Hasta bir adamı aramalı, ona geçmiş olsun dileklerimi sunmalıymışım. Benim bu sözlerime neden ihtiyacı olsun ki! Evet, zor olmalı bir yandan hastalık bir yandan da hastane odası, serumlar, pis kokular… İlgi beklersin ama kimsenin önünde ben adi herifin tekiyim yazmıyordu en son hatırladığım kadarıyla. Yoksa günah işlemekten korktuğumdan falan değil, hani saklarlar ya o hiç değil! Tahmin edemezsiniz hastalıklı olması bir yana iyilik meleği de olduğunu iddia edebilirler ki bende neredeyse inanmak üzereydim. Daha çok mu sevmem gerekiyor acaba, kestiremiyorum. Ama ben hastaneleri sevmem ki, bir takıntı ama tutar beni yerimden oynatacak kadar… Üzgünüm ayak basamayacağım.
İtiraz… İtiraz.
Gönderin benim yerime siz iyi dileklerimi
Benim ağzımdan çıkmış gibi davranmak çok zor olmamalı değil mi?